کشیدگی و رگ به رگ شدن عضلات همسترینگ در فعالیت های شدید بدنی و ورزشی ایجاد می شود. این کشیدگی معمولا همراه با درد شدیدی در عضلات پشت ران است.
آناتومی
عضلات همسترینگ شامل سه عضله هستند که در پشت ران قرار دارند. این سه عضله عبارتند از:
?عضله دوسر ران Biceps Femoris که در سمت پشت و خارج ران قرار دارد.
?عضله سمی تاندینو Semitendinosus muscle که در سمت پشت و داخلی ران قرار دارد.
?عضله سمی ممبرانو Semimebranosus muscle که در سمت پشت و داخلی ران قرار گرفته است.
این سه عضله در بالا به پایین ترین قسمت لگن خاصره که به آن توبروزیته ایسکیوم Ischial tuberosity می گویند متصل شده که در پایین در زیر مفصل زانو به بالا و داخل استخوان تیبیا یا درشت نی می چسبد.
چون این سه عضله نزدیک به هم قرار گرفته و تقریبا کار یکسانی انجام می دهند به مجموعه آنها یک نام یعنی عضلات همسترینگ یا پنجه غازی می گویند.
آسیب عضلات همسترینگ
آسیب عضلات همسترینگ معمولا به دنبال کشیده شدن شدید عضله ایجاد می شود. این کشیده شدن می تواند موجب پارگی های خفیف میکروسکوپی در فیبرهای عضله شده و یا ممکن است موجب پارگی ناقص عضله و یا حتی پارگی کامل عضله شود. این پارگی ها چه کوچک و چه بزرگ و کامل، معمولا در قسمت عضلانی عضله و یا قسمتی که فیبرهای عضلانی به فیبرهای تاندونی متصل می شوند ایجاد می شود.
کشیدگی یا استرین Strain عضله همسترینگ مانند کشیدگی دیگر عضلات موقعی اتفاق می افتد که در همان حال که عضله منقبض است تحت کشش قرار گیرد. اگر این کشش بیش از حد تحمل عضله باشد موجب پاره شدن فیبرهای عضلانی آن شده و کشیدگی یا رگ به رگ شدن عضله ایجاد می شود.
عوامل مساعد کننده کشیدگی عضله همسترینگ
چند عامل مهم وجود دارند که احتمال بروز آسیب در عضله همسترینگ به صورت کشیدگی آنرا بیشتر می کنند این عوامل عبارتند از:
?سفت بودن و خشک بودن عضله و عدم قابلیت انعطاف عضله
?عدم تعادل بین قدرت عضلات چهارسر ران و عضلات همسترینگ?ضعیف بودن قدرت عضلات همسترینگ
?سن بالا یا سن نوجوانی ?انجام دادن ورزش های خاصی مانند فوتبال، بسکتبال، دو
?بیشترین محل آسیب، نقطه اتصال تاندون به عضله است.
?بیشترین الگوی آسیب، در فعالیت های انفجاری مثل استارت دویدن(که عضله در حداکثر طول خود قرار دارد) و بلافاصله دچار انقباض میشود، رخ می دهد.
?پرت کردن بیش از حد پا به جلو ، علت دیگر آسیب این عضله می باشد که در ورزش هایی مثل کاراته و …دیده می شود.
نکته: استفاده از یخ، اولین اقدام درمانی بوده که در محل تمرین و توسط خود بازیکن یا مربی به راحتی قابل انجام است.
از ادامه بازی و فعالیت های زیاد اجتناب شود و با مراجعه به پزشک، اقدامات بعدی انجام شود.
این آسیب ها در صورت مداخله ی صحیح و به موقع، معمولا ظرف یک تا ۶ هفته(بستگی به درجه و وسعت آسیب دارد) بهبود می یابند؛ و می توانند تحت نظر و به صورت تدریجی فعالیت های خود را از سر گیرند.
نکته: در نوجوانان رشد طولی عضلات نسبت به رشد استخوان ها با کمی تأخیر صورت می گیرد. این اتفاق در ران هم ایجاد می شود و موجب می گردد عضلات ران نسبت به استخوان ران کمی کوتاه تر بوده و در نتیجه تحت کشش قرار داشته باشند. این کشش احتمال آسیب کششی عضله را در این گروه سنی بیشتر می کند.
نگارنده: معصومه حسینی
