تفاوت های ژنتیکی بر حجم عضلانی

ژنتیک و حجم عضلانی

تفاوت های ژنتیکی در هایپرتروفی عضلانی چیست؟ تاثیر ژنتیک در بدنسازی، تاثیر تیپ بدنی بر حجم عضلانی چیست؟

اگرچه تفاوت‌های فردی در ورزشکاران مبحثی بدیهی است اما شاید کمتر به تفاوت افراد از نظر توانایی عضله‌سازی پرداخته شده باشد. شواهد بسیاری وجود دارد که افراد مختلف می‌توانند پاسخ کاملا متفاوتی از نظر عضله‌سازی به یک مداخله‌ی ورزشی داشته باشند. به افرادی که پاسخ ضعیف و بالا دارند اصطلاحاً به ترتیب Low and High Skeletal Muscle Hypertrophic Responders یا «افراد با پاسخ دهی عضله‌سازی پایین و بالا» گفته می شود.   حجم عضلانی

حجم عضلانیدلایل متعددی برای این تفاوت ارائه شده است از جمله:

  • تفاوت‌ افراد در بیوژنسیس ریبوزوم
  • تفاوت در سنتز پروتیین عضله
  • تفاوت در تکثیر سلول‌های ماهواره‌ای
  • تفاوت در بیان برخی فاکتورهای رشد
  • تفاوت در میزان گیرنده‌های آندروژنیک که می‌تواند اثرات هایرتروفیک وابسته به تستوسترون متفاوتی را در افراد ایجاد نماید
  • تفاوت در ضخامت و انعطاف‌پذیری بافت پیوندی
  • تفاوت در پاسخ التهابی
  • تفاوت در ویژگی‌های میتوکندریایی
    و …

 

به بیان دیگر، اگرچه عواملی بیرونی از جمله خواب کافی، رژیم غذایی مناسب و روش‌های تمرینی از عوامل موثر بر روند عضله‌سازی ومکانیسم‌های آن می‌باشند، با این وجود، افراد با پاسخ دهی «بالا» می‌توانند عضله‌سازی چندین برابری نسبت به افراد با پاسخ‌دهی«پایین» داشته باشند. ژنتیک و حجم عضلانی

نکته‌ی جالب و قابل تامل این است که در برخی مطالعات افرادی تحت عنوان «افراد بدون پاسخ» یا Non-responders  طبقه‌بندی شده‌اند که پاسخ بسیار اندکی در آن‌ها مشاهده شده است. حجم عضلانی

اگر چه در ابتدا اهمیت زیادی برای نوع فیبرهای عضلانی قائل می‌شد، بر اساس شواهد اخیر به نظر می‌رسد فیبرهای تند و کند انقباض (نوع ۱ و ۲) اثر چندانی بر پتانسیل رشد عضلانی ندارد. با وجود اینکه فیبرهای نوع ۱ پتانسیل بالاتری برای رشد دارند اما به نظر می‌رسد سقف رشدشان برای هایپرتروفی کمتر از فیبرهای نوع ۲ است.
احتمالا آنچه بیشتر اهمیت دارد تفاوت پاسخ افراد بر اساس مکانیسم‌های مذکور است. تقریباً تمامی این تفاوت‌ها در افراد با پاسخ دهی پایین و بالا ژنتیکی بوده و تعدادی پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی هم برای آن‌ها پیشنهاد شده که نیازمند مطالعات بیشتر در آینده است.

خلاصه‌ی کلام اینکه استعداد بدن ما در روند عضله‌سازی، همانند بسیاری از ویژگی‌های فیزیولوژیک ما تا حد زیادی قبل از تولد مشخص شده است. مهم آن است که تغییرات هر فرد را با آنچه پیش از این بوده مقایسه کنیم. روند رشد دیگران نمی‌تواند مقیاس مناسبی برای رشد ما باشد.

در ادامه از شما دعوت می کنم مقاله متابولیسم چیست؟ را هم مطالعه کنید.حجم عضلانی

نگارنده و مترجم: معصومه حسینی

منابع:Physiological Differences Between Low Versus High Skeletal Muscle Hypertrophic Responders to: Resistance Exercise Training: Current Perspectives and Future Research Directions

Michael D. Roberts , Cody T. Haun’, Christopher B. Mobley W. Mumford’, Matthew A. Romero’. Paul A. Roberson’, Christopher G. Vann’ and J. McCarthy

High Responders and Low Responders: Factors Associated with Individual Variation in Response to Standardized Training

Theresa N. Mann. Robert P. Lamberts. Michael I. Lambert   حجم عضلانی

The Role of Fiber Types in Muscle Hypertrophy: Implications for Loading Strategies

Dan Ogborn Msc, and Brad J. Schoenfeld, MSc, cscs, csps’ Department of Pediatrics, McMaster University, Hamilton, Canada; and Department of Health Sciences, Lehman College, Bronx, New york.

نکات مهم برای باز کردن ۱۸۰ درجه پاها

باز کردن پاها 180

چه نکاتی را برای باز کردن ۱۸۰ باید رعایت کنیم؟

چگونه در زمان کم پاهایمان را ۱۸۰ باز کنیم؟

چه تمرین هایی مناسب برای باز کردن صدوهشتاد پاها هستند؟

 

نکات حائز اهمیت قبل ازحرکت باز کردن صدو هشتاد درجه پاها

۱٫لباس قابل انعطاف بپوشید

۲٫گرم کنید مانند هر فعالیت ورزشی ، گرم کردن قبل از انجام حرکت ورزشی می تواند در تمرکز ، کاهش ناراحتی و جلوگیری از آسیب دیدگی به شما کمک کند

۳٫برای گرم شدن ، باید ضربان قلب خود را بالا ببرید ، سپس چند حرکت  کششی سبک انجام دهید

۴٫برای بالا بردن ضربان قلب خود ، هوازی سبک انجام دهید

۵٫هشت تا ده دقیقه آهسته دویدن یا طناب زدن برای گرم شدن و بالا بردن ضربان قلب کفایت میکند

۶٫حرکات کششی

۷٫در مرحله بعد ، چند حرکت کششی  انجام دهید – سعی کنید بر روی گروه های عضلانی که برای انجام این حرکت  مهم هستند ، مانند همسترینگ و هیپ، تمرکز کنید

نحوه انجام تمرین برای باز کردن پا به صورت صدوهشتاد درجه

نحوه انجام این تمرین به این گونه است که ابتدا پاهایتان را به اندازه دو برابر عرض شانه هایتان باز کنید و در وضعیتی که کمرتان صاف است به سمت پایین بیایید. دست هایتان را بر روی زمین بگذارید و تلاش کنید که کم کم پاهایتان را باز کنید. بهتر است بدانید که با خم شدن پاها به طرف جلو و یا عقب، تنها ظاهر زاویه پا بزرگتر به نظر می رسد
باید بدانید که به هیچ عنوان نباید این کار را با عجله انجام دهید، در صورتی که بیش از اندازه عجله کنید ممکن است که به تاندونها و یا رباط تان آسیبی جدی وارد کنید. همچنین هر روز پیش از انجام این حرکت، گرم کردن و حرکات کششی را انجام دهید. بهتر است که جوراب در پا داشته باشید تا راحت تر پایتان بر روی زمین سر بخورد. علاوه بر این، باید جهت کنترل تعادل و میزان باز شدن پاهایتان احتیاط کنید. بهتر است که از یک نفر دیگر بخواهید که به شما برای حفظ تعادلتان کمک کند.

نکته: آرام باشید . نفس عمیق بکشید به افکار آرام و آرامش بخش فکر کنید. سعی کنید به هیچ وجه در هیچ یک از ماهیچه های بدن خود تنشی نداشته باشید. باور کنید یا نه ، شواهدی وجود دارد که تکنیک های آرامش بخش می توانند در انعطاف پذیری فرد افزایش  قابل توجهی داشته باشند

زیاده روی نکنید. وادار کردن خود به این حرکت باعث صدمات دردناکی شود که توانایی انعطاف پذیری شما را کاهش می دهد. از پیشرفت تدریجی راضی باشید.

در اولین تلاشهای شما ، شما احتمالاً قادر نخواهید بود این کار را انجام دهید این طبیعی است سعی کنید با انعطاف پذیری بیشتر و کشش مجدد امتحان کنید

 

نگارنده :فاطمه باقری

منبع :Wikihow 

 ورزش درمانی و تشخیص

مدیریت مشکلات طبی ورزشکاران حرفه ای چگونه صورت می گیرد ؟ چند نوع از ورزش‌های دامنه‌ی حرکتی وجود دارد؟؟ برای پیشگیری از آسیب های ورزشی چه کنیم ؟؟

با توجه به گسترش ورزش همگانی و حرفه ای، لزوم تربیت تخصصی افرادی برای مدیریت مشکلات طبی ورزشکاران حرفه ای مشخص تر شده است مادر این مقاله به توضیح این مبحث خواهیم پرداخت با سایت فیت کراسفیت همراه باشید
۱ در حالت کلی دو دسته از افراد می‌توانند با مراجعه به پزشک ورزشی از مزایای آن بهره‌مند شوند:
افراد سالم: این افراد با مراجعه به پزشک ورزشی می‌توانند برنامه ورزش علمی متناسب با ترکیب بدنی و شرایط جسمانی خود را دریافت کنند و با انجام آن‌ها در باشگاه یا در فضای باز، سبک زندگی سالم‌تر و تناسب اندام بیشتری داشته باشند.ورزشکاران: ورزشکاران برای افزایش بهره‌وری و کارایی خود، پیش‌گیری از آسیب‌های ورزشی و بهبود و درمان آسیب‌های ورزشی می‌توانند به پزشک ورزشی مراجعه کنند. همچنین، افرادی که ضمن ورزش آسیب دیده‌اند با مراجعه به پزشک ورزش می‌توانند به تسکین درد، بهبود سریع و حتی درمان کامل خود کمک کنند.
بیماران: گروه بسیار وسیعی از بیماران عضلانی- اسکلتی از جمله مبتلایان به آرتروز مفاصل ، بیماری‌ های روماتیسمی ، پوکی استخوان (در زنان یائسه)، اشکالات مکانیکی دیسک گردن ، کمر، بیماری ‌های قامتی و دیگر موارد می‌توانند از پزشکی ورزشی جهت تسکین درد ، تسریع بهبودی و حتی درمان کامل بهره‌مند شوند.
۲ ورزش درمانی: ورزش درمانی به طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ های فیزیکی مورد استفاده برای بازسازی و افزایش قوا و استقامت، انعطاف‌پذیری، ثبات و تعادل بدن، گفته می‌شود. هدف از انجام ورزش درمانی، بازیابی عملکرد کامل بدنی بیمار آسیب‌دیده و تسکین دردهای ایشان است. ورزش درمانی در رفع مشکلات کمر، آرتروز، مشکلات مفصلی ، شکستگی استخوان ها، بیماری های سیستم عصبی و.. میتواند موثر باشد. ورزش درمانی‌ها بر اساس هدف تمرینازجمله trx ، فیتنس ، بدنسازی ، دوی ماراتن ، کراسفیت و … دیده می شود و به انواع بسیاری تقسیم ‌بندی می‌شوند.
به عنوان نمونه:
ورزش‌های دامنه‌ی حرکتی: هدف از این ورزش‌ها حفظ و افزایش دامنه‌ی حرکت و تکنیک ‌های حرکات مفصل و کشش بافت نرم می‌باشد. این تمرینات به شما کمک می‌کند تا بتوانید هر مفصل را به اندازه دامنه‌ی کامل حرکتی خود، حرکت دهید. سه نوع از ورزش‌های دامنه‌ی حرکتی وجود دارد: فعال، غیر فعال و فعال کمکی
۱)دامنه حرکتی به منظور افزایش دامنه حرکتی:
*دامنه‌ی حرکتی فعال: شامل حرکات اعمالی بر تنها یک مفصل توسط یک شخص یا دستگاه است.
*دامنه‌ی حرکتی غیرفعال: نوعی از تمرینات هستند که توسط خود بیمار انجام می‌شوند.
*دامنه‌ی حرکتی فعال کمکی: این حرکات به صورت تلاش به نسبت مساوی بر روی مفصل از طرف هر کدام از منابع می‌باشد بیمار و کمک‌کننده یا بیمار و دستگاه
ورزش‌های عملکردی یا تقویتی عضلات: این برنامه‌های جسمی مانند تمرینات مقاومتی و استقامتی موجب افزایش قدرت، توان و استقامت عضله می‌شوند مانند trx ، فیتنس ، بدنسازی ، دوی ماراتن ، کراسفیت و …. این نوع تمرینات به طور کلی در سه نوع ایزوتونیک، ایزومتریک و ایزوکینتیک وجود داشته و معمولاً با مقاومت سنگین و تکرار کمتر انجام می‌گیرند.
نمونه‌ هایی از آنها تمرین با توپ طبی، بلند کردن دمبل و دستگاه‌های سایبکس میباشد (Cybex) و بیودکس (Biodex)
۲)تقویتی به منظور پرورش و تقویت عضله: تمرینات تعادل و هماهنگی: این نوع تمرین بر حفظ مرکز ثقل فرد جهت بهبود وضعیت قرارگیری بدن و اصلاح وضعیت ناصحیح بدن تمرکز دارد.
۳)تعادلی به منظور افزایش قدرت تعادلی بدن:
تمرینات انعطاف‌پذیری یا کششی: این تمرینات از طریق کشش یا حرکت انجام می‌شود. تمرینات انعطاف‌پذیری می‌توانند در بهبود و حفظ دامنه‌ی حرکتی یک مفصل یا مجموعه‌ای از مفاصل کمک کنند. این ورزش‌ها باید در حالت آرام و کنترل شده همراه با پیشرفت تدریجی جهت دامنه ‌های حرکتی بیشتر انجام شوند. یوگا، تای‌چی و پیلاتس تکنیک‌هایی هستند که می‌توان به منظور بهبود نعطاف‌پذیری مفصل استفاده نمود.
۴) انعطاف پذیری به منظور بهبود انعطاف پذیری مفاصل:
تمرینات استقامتی : درگیر شدن گروه‌های عضلانی بزرگ در طی یک دوره‌ی زمانی تحت عنوان تمرینات استقامتی طبقه‌بندی شده‌اند. نمونه‌های آن عبارتند از:پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، دویدن و….
پیشرفت: پیشرفت باید بخشی از یک برنامه‌ی درمانی باشد تا از تداوم نتایج اطمینان حاصل شود. با انجام تمرینات استقامتی، پیشرفت از طریق افزایش مدت یا شدت آن می‌تواند رخ دهد. چندین عامل در میزان بهینه‌ی پیشرفت نقش دارند از جمله:سطوح فعالیت فعلی- اهداف ورزش- سن -محدودیت‌های جسمی
بی ثباتی مکرر شانه:هنگامی‌که شانه شما بیش از یک‌بار دچار دررفتگی شود، شما به بی‌ثباتی مکرر شانه دچار خواهید شد. هرچقدر شانه شما بیشتر دچار دررفتگی شود، آسیب وارده به ساختار باثبات شانه شما بیشتر می‌شود. باگذشت زمان متوجه خواهید شد که شانه شما با وارد شدن کوچک‌ترین نیرو دچار دررفتگی خواهد شد. پس از جا انداختن، شانه بسته به‌شدت آسیب باید به مدت حداقل یک هفته در یک آتل ثابت بماند. انجام تمرینات مچ و دست مانند حرکت هر انگشت در دامنه حرکتی خود و مشت کردن دست از خشکی عضلات جلوگیری کرده و گردش خون در این ناحیه را حفظ می‌کند. پس از هر دوره عدم تحرک، عضلات ضعیف شده و انعطاف‌پذیری آن‌ها کاهش می‌یابد. پزشکان فیزیوتراپی را به‌منظور بازسازی عضلات، بهبود ثبات در شانه، و جلوگیری از آسیب بیشتر توصیه می‌کنند.
پزشکان چهار تا شش هفته فیزیوتراپی را به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی برای دررفتگی شانه توصیه می‌کنند؛ اما زمان بهبودی به سن فرد، سلامت کلی، سابقه آسیب قبلی شانه و شدت دررفتگی بستگی دارد.
یک فیزیوتراپیست تمرینات ساده طراحی‌شده برای کشش و تقویت عضلات اطراف شانه، ازجمله تمرینات بازو و قسمت فوقانی کمر را به شما آموزش میدهد. چنانچه این عضلات ضعیف باشند، مفصل در طول حرکت وزن بیشتری را تحمل خواهد کرد. افزایش قدرت عضلات موجب می‌شود که یک “بریس” داخلی برای مفصل شانه ایجاد شود۳٫
۵)تمرینات ورزشی شانه برای افزایش قدرت عضلات شانه ای
نکات مهم برای پیشگیری از آسیب های ورزشی: همیشه ۵-۱۰دقیقه قبل و بعد از ورزش،گرم کردن و سرد کردن مناسب را(انجام حرکات کششی مناسب) انجام دهید بطوری که ریتم ورزش را از آهسته شروع کرده و بتدریج سرعت بخشید.
*زمانی که بیمار هستید یا احساس خستگی شدید دارید ویا درصورت وجود تب یا عفونتهای ویرویس همراه با دردشدید عضلانی ورزش را متوقف کنید. و اگر ورزش را برای مدتی متوقف کردید،برای شروع مجدد از حرکات سبک و سطح پایین باز گیری کنید.
*برای جبران مایعات از دست رفته، معمولا نوشیدن آب خالی کافی ست ولی اگر خیلی شدید، طولانی مدت یا در محیط بسیار گرم تمرین میکینید،نوشیدنی هایی انتخاب کنید که علاوه بر مایعات،املاح ازدست رفته را هم جبران کند.
*از وسایل و کفش ورزشی متناسب و استاندارد استفاده کنید و هر۶ ماه کفش ورزشی را تعویض کنید زیرا در این مدت کفش خاصیت ضربه گیری را ازدست می دهد.در ورزش های قدرتی، فرم مناسب اجرای حرکات ضروری ست.درصورتی که حین ورزش دچار درد،احساس فشار در قفسه سینه، گردن، شانه، بازو،تنگی نفس نامتناسب باشدت ورزش، احساس سرگیجه یا ضعف، تپش غیرعادی قلب، عرق سرد،گرفتگی های عضلانی، احساس درد حاد درمفاصل،پاها، ساق پا، سریعا ورزش را متوقف کنید.ضرباهنگ ورزش خودتان را تنظیم کنید و حداقل یه روز درهفته به خود استراحت دهید و فعالیت ورزشی خود را درطول هفته توزیع کنید (حداقل ۳روز درهفته).
*ورزش سخت را تا ۲ساعت بعد از وعده غذایی سنگین انجام ندهید. درصورت دارا بودن فشار خون سیستولی بالاتر از۲۰۰ و دیاستولی ۱۰۰ یا ضربان قلب بیشتر از۱۲۰ ورزش نکنید. درصورتی که درحال استراحت، علامت جدیدی نظیر درد قفسه سینه، شکم یا مفصل، تنگی نفس یا تورم اندامها و یا مفاصل دارید که هنوز پزشک بررسی نکرده، ورزش نکنید.
نگارنده: عاطفه کردلو

کراسفیت ، فیت کراسفیت ، کراس فیت ، فیتنس ، تی آر ایکس ، تی ار ایکس ، TRX ، Crossfit ، Fitness ، سایت کراسفیت ، سایت فیت کراسفیت ، برنامه غذایی ورزشی ، برنامه ورزشی ، مربی کراسفیت، فروش لوازم ورزشی ، فروشگاه ورزشی ، فروشگاه فیت کراسفیت ، مشاوره ورزشی،احمد حیدری،ahmdheydari،ورزش درمانی

تاثیر ژنتیک و تمرین بر روی انعطاف پذیری بدن

رابطه انعظاف پذیری و ژنتیک

تاثیر ژنتیک بر انعطاف پذیری چیست؟؟ رابطه ژنتیک و انعطاف پذیری چیست؟؟

داشتن انعطاف پذیری مناسب مفاصل،شانه،لگن،زانو و مچ برای دست پیدا کردن به وضعیت های مناسب تمرینات خاص بدنسازی یکی از چالش های ورزشکار ها می باشد.تقریبا تمام ورزشکار ها مجبورند تمرینات انعطاف پذیری را انجام دهند تا از تمام پتانسیل شان بهره ببرند.اما بعضی از افراد وقتی شروع به ورزش و تمرین میکنندانعطاف پذیر تر از دیگران هستندعلت چیست؟

عوامل موثر بر انعطاف پذیری

انعطاف پذیری اساسا توسط دو عامل مشخص می شود:

۱- ساختار بدنی فرد و اینکه چقدر تمرین میکند .

یک ورزشکار به طور کلی کنترل کمی روی این عامل دارد اما به هر حال ساختار بدنی،عامل مهمی در تعیین پتانسیل شما در انعطاف پذیری بدن است.

۲- سن

ما در کودکی بدنی بی نهایت انعطاف پذیر داریم و این ویژگی به مرور زمان با رشد و افزایش سن کاهش پیدا می کند به خصوص اگر سبک زندگی یکجا نشینی داشته باشیم.به همین علت است که بسیاری از بدنساز های حرفه ای  نهایتا مجبور می شوند به خاطر پاور کلین های یک ضرب ،مدل اسکوات را رها کنند.میله بالا می رود و یک راست پایین می آید.

۳- جنسیت

انعطاف پذیر بودن بدن خانم ها مخصوصا در مفاصلی که در وزنه برداری نقش مهمی دارد مانند شانه ها و مفاصل اسکوات،بیش تر دیده می شود.مرد های تستوسترون دارند،اما زن ها انعطاف پذیری!

۴- طول استخوان ران

طول استخوان ران در بدنسازی اهمیت زیادی دارد.زیرا  نقش مهمی در اسکوات ایفا می کند.هرچه استخوان ران شما بلند تر باشد در اسکوات بیش تر می توانید پایین بروید.

آنهایی که استخوان ران کوتاهی دارند فقط تا حدی می توانند در اسکوات پایین بروند.انجام تمرینات انعطاف پذیری تاثیر اندکی روی عمق اسکوات این افراد میگذارد.

از آن طرف داشتن استخوان های ران بلند در هنگام اسکوات این نگرانی را ایجاد می کند که مبادا باسن فرد با زمین برخورد کند . در این گونه افراد به دلیل زوایایی که ایجاد می شود بلند شدن از وضعیت اسکوات عمیق ،بسیار دشوار تر خواهد بود .

۵- بافت های همبند

میزان کشش تاندون ها و رباط ها تاثیر زیادی در انعطاف پذیری دارد.رباط ها و تاندون ها هر چه بیشتر بتوانند کشیده شوند مفصل مرتبط بیشتر می تواند بسته شود.

آنهایی که از نظر فیزیکی فعال هستند به طور طبیعی از این نوع انعطاف پذیری ،بیش تر برخوردارند و بر عکس کسانی که بافت های همبندشان قابلیت کشسانی چندانی ندارد،انعطاف پذیری بسیار کمتری دارند.

۶- حجم بدن

بدن شما هرچه بزرگتر باشد سخت تر خواهید توانست به یک وضعیت انعطاف پذیری خوب دست پیدا کنید. این سایز اضافی بدن چه از عضله باشد و چه از چربی،از این لحاظ فرقی نمیکند.هر دو این عوامل (عضله یا چربی) حتی زمانی که انعطاف پذیری مفاصل کافی است نیز اعمال نفوذ می کند .

همه ی ما وزنه بردارهایی با عضلات دوسر بازوی آنچنان بزرگی دیده ایم که نمی توانند بازو های خود را به اندازه کافی خم کنند تا هالتر روی شانه هایشان قرار بگیرد.

انعطاف و ژنتیک

عوامل تمرینی چه نقشی در میزان انعطاف پذیری دارند؟

۱- میزان فعالیت ورزشکار

هر چقدر فرد فعال تر باشد ،انعطاف پذیری بدنی بیش تری خواهد داشت .برای مثال اجرای حرکت اسکوات توسط کودکان در آسیا برابر اجرای کودکان در دنیای غرب است و هیچ تفاوتی در نوع انعطاف پذیری بدن وجود ندارد.اما با بزرگ تر شدن،تفاوت های اساسی بین این دو گروه دیده میشود.آسیایی ها هم چنان در سنین بزرگسالی هم فعالیت های روزمره زیادی انجام می دهند و از انعطاف پذیرشان کاسته نمیشود اما در کشور های غربی سبک یکجا نشینی غالب است به همین علت این عده نمیتوانند اسکوات را از سطح موازی پایین تر بروند و نتیجه این خواهد بود که با بدنی با انعطاف پذیری بسیار کم در پاها برای انجام فرم درست اسکوات در پاور کلین و اسنچ با مشکل روبه رو هستند.

۲- طیف حرکتی

این توصیه به بدنساز ها که تمرینات خود را با طیف کامل حرکتی انجام بدهند به این خاطر است که افرادی که طیف رکتی خود را کم می کنند انعطاف پذیری مفاصل مرتبط شان نیز کاهش پیدا خواهد کرد.

۳- تعادل عضلانی

هر عضله در بدن عضله دیگری دارد که به عنوان متضاد آن عمل می کند .هرکدام از این عضلات باید به طور یکسان کم و بیش تمرین داده شوند تا عدم تعادل در قدرت یا هایپرتروفی ایجاد نشده و از انعطاف پذیری کم نشود.

پرورش اندام کار ها کمتر با این گونه مشکلات رو به رو هستند .آنها باید هر عضله را به طور یکسان تمرین و رشد بدهند تا به چیزی که به اشتباه آن را قرینگی(Symmetry) برسند.

در مقابل بدنساز ها چون روی اکستندر پاها و کمر کار می کنند و توجه کمتری به کونتراکتورها دارند بیش تر با این مشکل مواجه هستند و نتیجه چیزی جز عضلات چهار سر بزرگ و همسترینگ های رشد نکرده نیست.

پس میتوان با روش های تمرینی درست سه عامل ذکر شده را کنترل کرد .

کنترل روش های تمرینی تان را در دست بگیرید تا بیش ترین بهره را از پتانسیل تان در انعطاف پذیری ببرید.

گردآورنده: مهسا رسولی

منبع:   علم ورزش