مراحل طراحی برنامه تمرینی

مراحل طراحی تمرین

بهترین روش برای طراحی تمرین چیست؟ مراحل طراحی تمرین کدامند؟ چه نکاتی در طراحی یک برنامه تمرینی اهمیت دارند؟

در علم ورزش امروز بر خلاف گذشته مهمترین اصل در طراحی تمرین توجه به نیاز ها و هدف ورزشکار است تا بتوان برنامه تمرینی مناسب یک شخص خاص طراحی کرد. گذشته از متد های سنتی، گاهی  در مراحل طراحی تمرین مواردی وجود دارد که به دلایل مختلف مورد توجه قرار نمیگیرند و فراموش می شوند که دراین قسمت به مراحا حرفه ای طراحی یک برنامه تمرین تمرکز می کنیم به منظور طرح یک برنامه تمرینی مؤثر، ورزشکار بایستی مرحله ای ذیل را مد نظر قرار دهد: مراحل طراحی تمرین

  • تعیین قدرت مورد نظر
  • انتخاب تمرین های مناسب
  • نسبت قدرت بیشینه
  • طرح برنامه تمرینی واقعی
  • تست دوباره جهت تعیین قدرت بیشینه

ابتدا تمرین های قدرتی بایستی ویژه هر مرحله تمرینی بوده و طوری طراحی گردد که نیازهای فردی ورزشکار را برآورده نماید ( بخش دوم را ملاحظه کنید ) درصد مناسب قدرت بیشینه مورد استفاده، تعداد تکرارها و ست ها که بر اساس نوع قدرت مورد نظر تعیین می گردد را بایستی مشخص نمود. جزئیات بیشتر در مورد روش های تمرینی و سیر پیشرفت آن در فصل های بعدی طراحی و روش های تمرینی ارائه شده اند. مرحله بعدی انتخاب تمرین هاست. ضمن تعیین و شناسایی حرکت دهنده های اصلی، بایستی تمرین هایی که به بهترین نحو بتواند این ماهیچه ها را تحریک و نیازهای قدرتی ورزشکار را برآورده نماید انتخاب نمود. این نیازها بستگی به سابقه، نقاط قوت و ضعف یا توسعه نامتناسب بین گروههای ماهیچه ای و قسمت های مختلف بدن ورزشکار دارد. به عنوان نمونه چنانچه ورزشکاری از ظرفیت خوبی جهت رشد سریع ماهیچه های پاهایش برخوردار است، اما اندام بالاتنه وی به زمان درازتری جهت رشـد مـاهیچهای نیازمند هستند، بایستی تمرین هایی را انتخاب کرد که ضمن جبران این امر رشد متناسب بین ماهیچه ها راحفظ کند. انتخاب نوع تمرین نیز بستگی به مرحله تمرین دارد. به عنوان مثال در خلال مرحله سازگاری ساختاری و به منظور توسعه همه جانبه بهتر، تمامی گروه های ماهیچه ای تحت تمرین قرار می گیرند در حالی که در مرحله استقامت ماهیچه ای، تمرین ها مشخص تر شده و تمرین هایی انتخاب می گردند که بیشتر بر اساس حرکت دهنده های اصلی است. مراحل طراحی تمرینطراحی تمرین

مقاله پیشنهادی: در یک جلسه تمرین چند گروه عضله را باید تمرین بدهیم؟ زمانبندی استراحت بر اساس سیستم های انرژی چگونه است؟

تست قدرت بیشینه مرحله بعدی است. همچنانکه قبلا عنوان شد، این امر به یک تکرار بیشینه با بیشترین مقدار وزنه ای که ورزشکار می تواند برای یک مرتبه بلند کند، گفته می شود. آگاهی از این امر برای هر تمرین و همچنین مفهوم دوره ای کردن بایسته است چون که هر جلسه تمرینی بر اساس درصدی از این بیشینه تعیین شده طراحی می گردد. چنانچه به هر دلیلی ورزشکار قادر به انجام تست بیشینه برای هر تمرین نیست، بایستی سعی نمود که دست کم حرکت هایی که قسمت عمده برنامه تمرینی را تشکیل می دهند، نست نمود. غالباً به جای استفاده از آگاهی های موجود درباره ورزشکار که بر اساس تست بیشینه به دست می آید، مقدار وزنه و تعداد تکرارها به طور تصادفی یا با پیروی از برنامه های تمرینی دیگران انتخاب و تعیین می گردد. چنین آگاهی هایی تنها برای یک دوره کوتاه مدت معتبر بوده چون که از هر مرحله تمرین به مرحله دیگر، قدرت بیشینه، توانایی بازگشت به حالت اولیه، تکنیک بلند نمودن وزنه و عوامل دیگر پیشرفت می کنند. در میان بعضی از پرورش اندام کاران عقیده ای بی اساس وجود دارد که انجام تست قدرت بیشینه خطرناک است. آنها عقیده دارند که چنانچه فرد تلاش بیشینه خود را در این مورد انجام دهد منجر به آسیب وی خواهد شد، اما ورزشکاری که از سطح آمادگی و تمرینی خوبی برخوردار باشد، می تواند در یک برنامه چهار هفته ای، یکبار در هفته با ۱۰۰ درصد قدرت خود و بدون اینکه خطری برای وی داشته باشد، تمرین خود را انجام دهد. با این وجود، بایستی به خاطر داشت که این تست را بایستی در پی یک برنامه کامل و چنانچه ورزشکار هنوز مایل به انجام تست قدرت بیشینه نیست، می توان از تست سه تکرار یا پنج تکرار بیشینه استفاده نمود و سپس قدرت بیشینه وی را بر این اساس تعیین نمود. مرحله چهارم طرح واقعی برنامه است. مراحل طراحی تمرین

تا این مرحله ورزشکار از اینکه چه تمرینهایی را انجام دهد. قدرت بیشینه برای هر حرکت و نوع قدرتی که بایستی توسعه یابد آگاه است. با چنین آگهی هایی وی می تواند تعداد حرکتها، درصد مورد نظر، تعداد تکرارها و ستها را تعیین کند. با این حال این برنامه نمی تواند برای هر مرحله تمرینی یکسان باشد. فشار تمرینی بایستی به صورت پیشرونده افزایش یابد. از این رو، ورزشکار مجبور به سازگاری با این فشار تمرینی جدید می گردد. این امر منجر به افزایش قدرت، اندازه و تون ماهیچه ها می گردد. فشار تمرینی را می توان با افزایش یکی از عوامل: افزایش بار تمرینی، کاهش فاصله های استراحت، افزایش تعداد تکرارها یا ستها، تغییر داد. در جدول ۴-۲ برنامه تمرینی فرضی برای چگونگی نحوه تنظیم و ترتیب آن ارائه شده است. قبل از مراجعه به نمودار، درک نمادهای مورد استفاده جهت نشان دادن وزنه، تعداد تکرارها و ستها بایسته است. برای درک بهتر این موضوع بهتر است زنجیره مقالات پیشنهادی این بخش مطالعه شوند. مراحل طراحی تمرین

تعداد تکرارها × تعداد ست / مقدار وزنه = ۴ × ۱۰ / ۸۰

عدد ۸۰ مربوط به مقدار وزنه و درصدی از قدرت بیشینه فرد است. عدد ۱۰ مربوط به تعداد تکرارهای هر ست است. و علامت ضربدر عدد ۴ هم مربوط به تعداد ست هاست.

بدنسازی

مقاله پیشنهادی: نحوه زمان بندی در ست های تمرین چگونه است؟ میزان استراحت بین ست ها چقدر باید باشد؟ در تمرینات با وزنه تا چه میزان باید فشار بیاوریم؟

الگوهای تمرینی

مقالات پیشنهادی: الگوهای تمرینی قدرتی با وزنه در فیتنس و بدنسازی(بخش اول)

در حالی که در بسیاری از کتاب ها و مقالاتی که در این مورد منتشر شده به خود این اجازه را داده که مقدار وزنه های مورد استفاده را به صورت کیلوگرم یا پوند ارائه دهند، بایستی توجه نمود که ما چنین کاری را انجام نداده ایم. سؤالی که در این مورد وجود دارد این است که واقعاً چگونه و بر چه اساس یک فرد می تواند برنامه تمرینی وزنه را بدون داشتن هر گونه آگاهیهایی در مورد یک ورزشکار پیشنهاد کند. مقدار وزنه بایستی بر اساس درصدی از قدرت بیشینه فرد تعیین گردد. این امر به ورزشکار این امکان را می دهد که مقدار وزنه ها را به طور عملی و برابر با توان بالقوه خود و در چهارچوب مرحله تمرینی تعیین نماید. ردیف اول جدول بالا مربوط به تعداد حرکتها یا ترتیب انجام آنها در خلال جلسه تمرینی است. ردیف دوم نوع تمرینها و ردیف سوم مقدار بار، تعداد تکرارها و ستها را دربر می گیرد. ردیف آخر نیز مربوط به فاصله های استراحت مورد نیاز بعد از هر ست است. سرانجام در مرحله آخر، انجام تست دوباره جهت تعیین قدرت بیشینه جدید است. انجام این تست قبل از شروع برنامه مرحله جدید و کسب اطمینان از پیشرفت ایجاد شده و اینکه بار جدید بر اساس قدرت کسب شده کنونی، طراحی شده بایسته است. به منظور مطالعه نظرهای تخصصی در مورد انجام تستها و تاریخ آن، می توانید به بخش دوم تمرینی های هفتگی یا دوره کوتاه تمرینی مراجعه کنید. مراحل طراحی تمرین

مترجم و نگارنده:احمدحیدری
برگرفته از کتاب تمرینات قدرتی تئودور بومپا

مسابقات فیتنس و فیتنس چلنج

مسابقات فیتنس

فیتنس چیست؟ چه شخصی فیتنس کار است؟ آیتم های مسابقات فیتنس کدام است؟ 

به افرادی که توانایی انجام هر کاری را داشته باشند؛ یعنی در هر ده فاکتور آمادگی جسمانی که عبارتند از: استقامت قلبی-عروقی، سرعت، توان، چابکی، هماهنگی، تعادل، استقامت عضلانی، قدرت، انعطاف، دقت.  نمره و امتیاز ۵۰ به بالا را کسب کنند و علاوه بر زیبایی و تناسب اندام، از نظر بدنی هم سالم باشند، فیتنس گفته می شود.

آمادگی جسمانی چیست؟

مقاله پیشنهادی فیتکراسفیت: آمادگی جسمانی چیست؟

  • مسابقات فیتنس:

ورزشکاران با یکدیگر رقابت می کنند تا حداکثر عملکرد بدنی خود را نشان دهند. در این مسابقات، عملکرد افراد بر اساس فاکتورهای برجسته ای مانند: عملکرد فیزیکی ماهیچه ها، قدرت و استقامت عضلانی، سرعت، توان، چابکی، هماهنگی و تعادل و انعطاف و دقت و سبک زندگی سالم و درصد چربی پایین بدن انجام می شود؛ و فرصتی برای سطوح سنی وسیع فراهم می آید که خود را و آمادگی جسمانی و سلامت اندام خود را در این مسابقات محک بزنند.

دسته بندی ها و رده های سنی و جنسیتی افراد:

چالش فیتنس مردان: ورزشکاران بین ۲۴ تا ۴۰ سال

چالش فیتنس زنان: ورزشکاران بین ۲۴ تا ۳۵ سال

چالش فیتنس جوانان: ورزشکاران زیر ۲۳ سال

چالش فیتنس مردان بالای ۴۰ سال

چالش فیتنس زنان بالای ۳۵ سال

  • دسته بندی افراد بر اساس انفرادی، زوج، تیمی (طبقه بندی مسابقات بر اساس سطح و اجرای عملکرد):

«سطح طلایی» و «سطح نقره ای»

در مورد پوشاک و رنگ پوست، برخلاف دسته بندی بدنسازی و تناسب اندام،  fitness challenge هیچ نمایشی از بدن ندارد. ممکن است از لباس های ورزشی برای پوشاندن تنه و پاها استفاده شود، زیرا زیبایی ماهیچه ها، هدف مسابقه نیستند. ورزشکاران ممکن است به صلاحدید خود، از لباس ورزشی یا تی شرت یا شلوارک یا هر ترکیبی که البته در کشور جمهوری اسلامی ایران، بر طبق موازین اسلامی باید عمل شود، استفاده کنند. استفاده از کفش ورزشی نیز اجباری است. کرم برنز برای برنزه کردن و روغن مجاز نیست.

  • معیارهای داوری و امتیازدهی رقابت:

مسابقات انفرادی این مدار در ۶ ایستگاه اجرا می شود. در هر ایستگاه تمرینات متفاوتی انجام می شود، در هر ایستگاه، ورزشکار، حداکثر تکرار را به مدت دو دقیقه انجام می دهد. در این بازه زمانی، ورزشکار می تواند تمرین را قطع کرده و آن را از سر بگیرد. هر ورزشکار از ایستگاه شماره ی ۱ شروع می کند و در پایان آیتم هر ایستگاه، به ایستگاه بعدی می رود تا ۶ آیتم را در مدار مشخص شده به اتمام برساند. همه ی ورزشکاران، ایستگاه ها را به طور همزمان تغییر می دهند و با توجه به تایم انجام حرکت، به سراغ آیتم بعدی می روند و ۲ دقیقه استراحت کرده و برای ایستگاه بعدی آماده می شوند. حداکثر ۶ ورزشکار به طور همزمان، هر یک، در یک ایستگاه و با یک داور( داوری که تصحیح فنی را کنترل کرده و تکرارهای انجام شده را ثبت می کند) مسابقه می دهند. داور در ایستگاه بعدی، منتظر ورزشکار است. او اجرای صحیح را کنترل می کند و تکرارهای انجام شده را روی یک برگه کنترلی که دارای کد ورزشکار مورد نظر است، ثبت می نماید. زمان کل در هر ایستگاه ۲ دقیقه به اضافه ی ۲ دقیقه(تغییر ایستگاه). همه ی ورزشکاران تمرین بعدی را همزمان شروع می کنند.

تفاوت فیتنس و بدنسازی

مقاله پیشنهادی فیتکراسفیت : تفاوت بدنسازی و فیتنس

 همه ی ورزشکاران تمام آیتم های مسابقه را انجام می دهند و باید همه ی آنها را به درستی انجام دهند و از مقررات تعیین شده، برای این منظور استفاده کنند. زمان کل آزمون ۲۴ دقیقه برای ۶ ورزشکار(۲ دقیقه برای اجرا، ۲ دقیقه تغییر ایستگاه و بازیابی و در مجموع ۶ ایستگاه وجود دارد. ورزشکاران برای حداکثر تکرار در هر ایستگاه رقابت می کنند. این تکرارها در برگه ی کنترل آنها ذکر شده است. در مسابقات انفرادی، ورزشکاران بر اساس مجموع تکرارها در ۶ تمرین ایستگاهی، طبقه بندی می شوند. ورزشکاران همیشه از نکات فنی داور پیروی می کنند. ورزشکار تا آنجا که ممکن است، تمرین را در هر ایستگاه انجام می دهد. ورزشکار هر گونه تکرار را که داور، معتبر می داند می پذیرد. ورزشکار باید به شروع هر تمرین احترام بگذارد و آنها را در عرض ۲ دقیقه، به اتمام برساند. می توان تکرارهای حرکت را متوقف کرد اما فراتر از این زمان، نباید انجام شود. ورزشکار در انتهای دو دقیقه، به ایستگاه بعدی ملحق می شود. زمانی که تمرینات بعدی، توسط داور اصلی که زمان سنج در اختیار دارد، اعلام می شود، تمرینات شروع می شود. در پایان ۶ ایستگاه، ورزشکار، برگه ی کنترل را با تکرارهای انجام شده در هر ایستگاه، برای امضا و ثبت رکورد به داور اصلی تحویل می دهد. در پایان ۶ ایستگاه، ورزشکار محل مسابقه را ترک می کند.

  • نقش داور:

در هر مدار ۶ داور وجود خواهد داشت، که یک نفر به هر ایستگاه اختصاص داده شده است. مجهز به تخته تحریر و فرم و قلم برای نوشتن و لباس رسمی دارند. داور تعداد تکرارهای معتبری را که هر ورزشکار در ایستگاه خود انجام می دهد، شمارش می کند و آنها را روی برگه ی کنترل می نویسد و با صدای بلند برای ورزشکار شمارش می کند. تکرارهای معتبر آنهایی هستند که توسط داور، در نظر گرفته می شود. مواردی که آنها را رد می کند، باطل هستند و فقط تکرارهای معتبر را جمع می کنند. داور، شروع و پایان تمرین را با پیروی از دستورات داور مرکزی (داوری که زمان سنج را در اختیار دارد و فواصل زمانی را مشخص و کنترل می کند.) داور منتظر ورود ورزشکار بعدی به ایستگاه خود است و در طول دو دقیقه استراحت و موقعیت برای شروع حرکت، با ورزشکار همراهی می کند. نقش داور مرکزی این است که سرداور مسابقه را مدیریت می کند، زمان سنج را مدیریت می کند، و به داوران دستور می دهد و در مسایل فنی با آنها همکاری می کند. او ممکن است یک داور را برای کنترل زمان های جزئی و کلی اختصاص دهد. داور مرکزی، برگه ی کنترل را از هر ورزشکار در پایان ۶ ایستگاه جمع آوری می کند. او برگه ی کنترل هر ورزشکار، زوج یا تیم را امضا می کند  و آنها را برای ضبط ارسال می کند. نقش های ورزشکار، داور و داور مرکزی در شیوه های  مختلف مسابقه های فردی یا تیم های شش نفره یکسان خواهد بود.

اصول تمرین و تغذیه در تمرینات قدرتی

مقاله پیشنهادی فیتکراسفیت: اصول علمی تغذیه و تمرینات قدرتی

  • دسته بندی های رقابت از طریق زوج:

چالش فیتنس زوجین: آنها به صورت زوجی با هم رقابت می کنند که مسابقه را در ۶ ایستگاه، به ترتیب مسابقه ی انفرادی اجرا می کنند. زوجین می توانند فقط مردان، فقط زنان، یا هر دو باشند. هر دو ورزشکار، تمرینات یکسانی را برای هر ایستگاه از مدار انجام می دهند و بین آنها متناوب، تکرارها انجام می شود تا در دو دقیقه به بیشترین تعداد تکرار برسند. هر دو ورزشکار، ۲ دقیقه بین ایستگاه ها، با هم مکث می کنند، حداکثر ۶ زوج با هم کار می کنند. همه ی آنها از ایستگاه ۱ شروع می کنند و به منظور انجام سایر تمرینات به پیش می روند. هنگامی که اولین زوج، ایستگاه را به پایان می رسانند، زوج بعدی به ایستگاه شماره ۱ می روند.

  • دسته بندی رقابت از طریق تیم ها:

چالش آمادگی جسمانی تیم های ۶ نفره که با هم رقابت می کنند و کل تیم را در بر می گیرند.  هر تیم می تواند شامل ۴+۲ ورزشکار از هر جنس یا ۳+۳ باشد یا هم جنس باشند. هر یک از اجزای تیم مشغول به کار هستند، همه ی آنها به طور همزمان کار می کنند. ۶ نفر افراد تیم به راحتی در ایستگاه ها توزیع می شوند و همه ی آنها باید کل مدار را به صورت منظم انجام دهند. تیم بعدی زمانی کار خود را آغاز می کند که تیم قبلی تمام مسابقات را تکمیل کرده باشد. داور هر ایستگاه تکرارهای معتبر هر یک از اعضای تیم را در برگه ی کنترل شخصی خود فرد(مانند مسابقات انفرادی) محاسبه می کند. داور مرکزی، برگه های تمام ورزشکاران تیم را جمع آوری کرده و تکرارها را ثبت می کند. در مسابقه ی تیمی ۶ نفره، تیم ها بر اساس مجموع تکرارهای ۶ نفر در تمام تمرینات مدار، طبقه بندی می شوند. بسته به پیشنهاد برگزار کننده، افراد، زوج ها و تیم ها، مسابقات ممکن است در مدارهای Gold و Silver برگزار شود.

 ارائه مدار توسط برگزار کننده و سازمان دهنده، بستگی به سطح مسابقه دارد.

  • مسابقات سطح«Gold»

۱- بارفیکس دست برعکس (چانه از میله بارفیکس عبور می کند)

۲- جامپ باکس (اسکوات پرشی روی جعبه ۲۰ الی ۲۴ اینچ برای خانم ها و آقایان می باشد.

۳- آیتم Dips (دیپ بار) پا به جلو

۴- آیتم Lunges (با هالتر، راه رفتن)

وزن هالتر برای خانم ها: ۳۰ کیلوگرم

وزن هالتر برای آقایان: ۵۰ کیلوگرم

۵- آیتم V_UPS (با صفحه هالتر یا پلیت ۱۰ کیلوگرمی)

۶-آیتم Devil Press (برپی با دمبل در دو طرف دست)

وزن دمبل برای بانوان۰۰ ۱۰ کیلوگرم

وزن دمبل برای آقایان۰۰ ۱۵ کیلوگرم

  • آیتم ها و مقررات فنی سطح «نقره ای»

۱- آیتم Push Up ( شنا روی زمین در حالی که پاها)

 مچ یا ساق روی نیمکت یا جعبه قرار می گیرند. بدن کاملا صاف خواهد بود. تکان دادن و ضربه زدن مجاز نیست.

۲- اسکوات جفرسون: هالتر را در دست گرفته میله ی هالتر بین دو پا و فرد وسط میله قرار می گیرد.

وزن هالتر برای زنان: ۴۰ کیلوگرم

وزن هالتر برای مردان: ۶۰ کیلوگرم

۳-آیتم Dips (روی نیمکت) (پا به جلو)

۴- آیتم Lunge (بدون راه رفتن، با دمبل)

وزن دمبل برای زنان: ۱۰ کیلوگرم

وزن دمبل برای آقایان: ۱۵ کیلوگرم

۵-  حرکت Sit Ups (وزنه روی سینه)

وزن صفحه یا پلیت: ۱۰ کیلوگرم برای همه ی شرکت کنندگان

۶- حرکت آسیاب بادی با کتل بل:

ورزشکار با یک دست کتل بل را در بالای سر خود قرار می دهد. تمام مدت کتل بل را در دستان خود نگه می دارد. مفصل ران خود را در جهتی که دستان خود را با کتل بل قفل کرده است می کشد. دستی را که خالی است تا مچ پای خود دراز می کند، تا ۴۵ درجه نسبت به دستی که کتل بل دارد، خم می شوند.

رد تا جایی که می تواند خم می شود، لحظه ای مکث کرده و دوباره به نقطه ی شروع باز می گردد.

منابع: سایت تخصصی بدنسازی جهانی IFBB

گردآورنده و مترجم: معصومه حسینی

تفاوت بدنسازی و فیتنس (بخش اول)

تفاوت بدنسازی و فیتنس

تفاوت بدنسازی و فیتنس در چیست؟ چرا باید فیتنس کار کنیم؟ فیتنس بهتر است یا بدنسازی؟ تفاوت در تغذیه بدنسازی و فیتنس در چیست؟

هدف شما از تمرینات بدنی چیست؟

می خواهید یک حجم عضلانی بسازید و یا اینکه قدرت ماهیچه های خود را افزایش دهید؟ اکثر خانم ها و آقایان ورزش بدنسازی و فیتنس را یکی میدانند و گاهی آنها را با هم اشتباه می گیرند و با انتخاب نادرست به آن هدفی که مد نظرشان است نمی رسند.

درکراس فیتنس به بررسی تعاریف دقیق این دو ورزش و تفاوت های موجود بین بدنسازی و فیتنس پرداخته ایم تا با آگاهی و انتخاب صحیح و خرید ابزار و وسایل مورد نیاز ، ورزش مناسب با شرایط فیزیکی و روحی خود را انتخاب کنید.

در نگاه اول بدنسازی و فیتنس یکسان به نظر می رسند،در صورتی که تفاوتهایی بین این دو وجود دارد. بدنسازی از سال ۱۹۶۰ شکل گرفت؛ زمانی که ورزشکاران بدنسازی شروع به استفاده از هورمون تستسترون برای رشد عضلات و ماهیچه های خود کردند. به هر حال دربدنسازی احتیاجی به استفاده از دارو نیست و مانند فیتنس می تواند به شکل طبیعی انجام شود همچنین برای اطلاعات بیشتر می توانید از مقاله باور های غلط در فیتنس دیدن کنید.

  • تفاوت اصلی بین بدنسازی و فیتنس

یکی از اصلی ترین تفاوت های بین بدنسازی و فیتنس این است که در فیتنس نیازی به وزنه زدن های سنگین نیست. در صورتی که در بدنسازی اصولا با هل دادن و کشیدن وزنه های سنگین درگیر هستیم. با وزنه زدن ماهیچه ها سریع تر رشد می کنند و ورزشکاران قدرت بدنی بیشتری بدست می آورند. یک قانون کلی و عمومی وجود دارد که می گوید وزنه زدن ، نسبتا آسان ترین راه برای رسیدن به توده عضلانی است.بدنسازان بیشتر به برآمدگی و برجستگی عضلات و قوی و قدرتمند دیده شدن بوسیله عضلات حجیم خود، علاقه دارند. در صورتی که فیتنس در جهت مخالف آن است.

هدف اصلی در فیتنس، متناسب و خوش فرم بودن بدن است. و شما را به سمت یک زندگی فعال و سالم پیش می برد. فیتنس چیزی بیشتر از این نیست اما سوزاندن چربی و کالری اضافی هم در آن صورت می گیرد. در بدنسازی مرحله ای به عنوان افزایش وزن وجود دارد؛ در صورتی که در فیتنس لزومی بر بدست آوردن توده عضلانی و حجیم شدن نیست. 

تعریف فیتنس با توجه به جنسیت زن یا مرد بودن در جزئیات و تمرینات متفاوت است وفیتنس زنان در مقابل فیتنس مردان دارای تمرینات و روش های متفاوتی است. فیتنس یعنی ” داشتن تناسب و زیبایی اندام”. به همین علت است که آقایان اکثرا به بدنسازی علاقه دارند و خانم ها تمایل زیادی به ورزش های فیتنس دارند و همیشه باید به اصل مثلث زیبایی اندام و فیتنس دقت کرد.

  • فیتنس نیازی به تمرین روزانه ندارد

تفاوت مهم دیگر فیتنس و بدنسازی در مقدار فعالیت ورزشی است. یک جلسه بدنسازی ممکن است نزدیک به دو ساعت به طول انجامد ؛ در صورتی که یک جلسه فیتنس معمولا حدود ۴۵ دقیقه زمان می برد. فیتنس بهترین روش برای خارج شدن از استرس در پایان یک روز گیج کننده و خسته کننده است. بدنسازی معمولا به یک فعالیت ورزشی دائمی برای یک دوره ۳ یا ۴ بار در هفته به شکل ممتد نیاز دارد تا به نتیجه برسد اما در فیتنس به تلاش کمتر عضلات نیاز است .

  • اکثر بدنسازان پروتئین زیادی مصرف می کنند

تحقیقات نشان می دهد که بدنسازانپروتئین زیادی مصرف می کنند؛ به این علت که پروتئین اهمیت زیادی در ساختن عضلات و ماهیچه ها دارد و بسیاری از بدنسازان برای بدست آوردن حجم عضلانی از نوشیدنی های پروتئینی،ماهی و گوشت سفید در برنامه خود استفاده می کنند. اما در فیتنس داستان تغذیه متفاوت است. فیتنس اساسا به معنای ” متناسب بودن” است و نیازی به خوردن یک غذای خاص برای متناسب ماندن نیست. فیتنس بیشتر بر خوردن غذای سالم مانند سالاد ، سبزیجات و میوه  تکیه دارد. و بیشتر کسانی که فیتنس کار می کنند اینگونه به نظر می رسد که در حال کم کردن چربی هستند.

  • بدنسازان ماهیچه های خود را حجیم می کنند و فیتنس کاران به عضلات خود قدرت می بخشند

بدنسازان معمولا وزنه می زنند به جای اینکه به آن شکل بدهند. بدنسازی درباره حجیم کردن عضلات جلو بازو، پاها، سینه و پشت کمر است. در صورتی که در فیتنس توده عضلانی شکل نمی گیرد.

فیتنس در باره قوی کردن ماهیچه ها از طریق تمرینات ورزشی است و اصلا با وزنه زدن سر و کار ندارید و بر پایه تمریناتی است که در آن کشش عضلات و ماهیچه ها اهمیت دارد ؛اما نه هر عضله ای. در فیتنسبا یک شکم عضله ای و پاهای فرم گرفته بدون چربی روبرو می شویم. در فیتنسعضلات قوی می شوند، اما نه آنقدر که بر حجم آن افزوده شود. بدنسازی درباره رشد عضلات و افزایش حجم ماهیچه ها صحبت می کند؛اما فیتنس ماندن در یک تناسب بین لاغری و چاقی و فرم دهی به اندام است.

نگارنده: احمد حیدری