تاثیر جنسیت بر میزان آسیب های ورزشی

تاثیر جنسیب بر آسیب های ورزشی

آیا  زنان ورزشکار بیشتر در معرض آسیب هستند؟  آیا جنسیت نقشی در آسیب پذیری افراد دارد یا خیر؟ چرا زنان در ورزش بیشتر آسیب می بینند؟

در یک دنیای ایده آل ، دویدن کاملاً بدون درد خواهد بود. بدون درد، بدون درد و بدون اثرات ماندگار از تمرین قبلی… متأسفانه، بسیاری از دوندگان دائماً دچار آسیب دیدگی هایی میشوند. نکاتی وجود دارد که می تواند توسط مردان و زنان انجام شود تا خطر آسیب را کاهش دهد. آسیب های ورزشی

  • میزان آسیب در زنان کمی بیشتر است

صرف نظر از اینکه چقدر مراقب باشید، آسیب ها رخ می دهد. و برای زنان، میزان آسیب اندکی بیشتر است. زانوی دونده، شکستگی‌های استرسی، شین اسپلینت وکشیدگی فاشیای کف پا همگی آسیب‌هایی هستند که در زنان دونده شایع‌تر است «یک تفاوت آناتومیکی بین مردان و زنان که زنان را مستعدبرای آسیب های اندام تحتانی می کند، لگن بزرگتر زنانه است که منجر به یک زاویه Q بزرگتر می شود. “این منجر به افزایش فشاربه ویژه در سراسر زانو می شود.”

پیشگیری از آسیب

مقالات پیشنهادی: نکات مهم پیشگیری از آسیب های ورزشی

به عبارت ساده، مردان و زنان متفاوت ساخته شده اند. زنان معمولاً عضلات کوچکتر و ضعیف تری دارند که زانوها را  حمایت می کند و همچنین رباط های با استحکام کمتری  دارند. آنها معمولاً نسبت عرض لگن به طول استخوان ران بزرگتر دارند که منجر به ادداکشن بیشتر لگن می شود (عضلاتی که به سمت قسمت جانبی ران قرار دارند منقبض می شوند و ران را از خط وسط بدن دور می کنند). 

وقتی صحبت از آسیب های استخوانی به میان می آید، باز هم زنان بیشتر از همتایان مرد خود مستعد ابتلا هستند. زنان دارای ابعاد استخوانی کوچک تری هستند و مستعد تراکم استخوان کمتری هستند. همچنین استروژن، هورمونی در زنان که از استخوان ها محافظت می کند، با افزایش سن به شدت کاهش می یابد. همه این عوامل خطر شکستگی استخوان را افزایش می دهند.

 «اگرچه تفاوت‌های جنسیتی زنان را بیشتر مستعد آسیب‌های اسکلتی عضلانی می‌کند، توجه به سلامت استخوان، تغذیه، تقویت عضلات کر  و یک برنامه ورزشی منظم می‌تواند برخی از این مشکلات را کاهش دهد.»

در بعضی از مقالات جهانی با بررسی های مختلف روی افراد دریافتند که عمده دلیل آسیب های بیشتر در زنان به نسبت مردان عدم امادگی جسمانی آنهاست،طبق تحقیقاتی که در ارتش انگلیس و آمریکا انجام گرفته، مشخص شده است که در گروه مورد آزمایش، زنان ورزشکار بیشتر در معرض آسیب‌دیدگی‌ قرار دارند. در این تحقیقات زنان و مردان از یک برنامه ورزشی یکسان پیروی کردند. تعداد زنانی که در این برنامه ورزشی آسیب دیدند هشت برابر بیشتر از مردان بود. محققان انگلیسی معتقدند که این اختلاف به دلیل تفاوت در قدرت، تراکم استخوان و طول قدم‌های آنها است. محققان دریافتند که زنان هر قدر به پایان دوره ورزش نزدیک‌تر می‌شوند میزان آسیب دیدگی‌شان کمتر می‌شود.می‌توان نتیجه‌ گرفت، آنچه در آسیب دیدگی‌ بسیار تاثیرگذار است، میتواند تاثیر بیشتر  میزان آمادگی جسمانی افراد باشد.

ایمنی ورزشی زنان باردار

مقالات پیشنهادی: موارد ایمنی تمرین در زنان باردار(شماره یک)

  • نکاتی برای کاهش خطر آسیب دیدگی

از آنجایی که زنان بیشتر از مردان دچار آسیب های ورزشی می شوند، مهم است که قبل از ورزش یا ورزش مراقبت بیشتری نمایند. در زیر تمرینات خاصی و سایر نکات مفید را ارائه می دهیم:

لیفت پا، حرکت کوهنورد و….به بهبود حرکت و انعطاف پذیری در ناحیه لگن و باسن کمک می کند. ورزش های با تحمل وزن به ساخت و حفظ تراکم استخوان کمک می کند. در کلاس‌های رقص شرکت کنید، پیاده‌ روی  کنید، ورزش‌های هوازی را انتخاب کنید  ورزش های تعادلی مانند تای چی می توانند به تقویت پاها کمک کنند. کفش مناسب بپوشید و روی سطوح مناسب (نه خیلی سخت) ورزش کنید. تمرینات خود را به طور ناگهانی تشدید یا طولانی نکنید.

برای داشتن یک برنامه تناسب اندام برای حفظ سلامت خود به کمک نیاز دارید؟ با باشگاه آنلاین فیت کراسفیت همراه شوید.

نگارنده و مترجم: فاطمه باقری 

منبع : pennmedicine

الگوهای تمرینی با وزنه در فیتنس و بدنسازی(بخش سوم)

تمرینات فیتنس

در یک جلسه تمرین چند گروه عضله را باید تمرین بدهیم؟ زمانبندی استراحت بر اساس سیستم های انرژی چگونه است؟

گروه های ماهیچه ای که در هر جلسه تمرین به کار گرفته میشوند:

چنانچه در یک جلسه تمرینی تنها یک یا دو گروه ماهیچه ای مد نظر باشد، ورزشکار قادر خواهد بود که ست های بیشتری جهت هر گروه ماهیچه ای نسبت به هنگامی که یک یا چهار گروه تحت تمرین قرار می گیرد انجام دهد تمرینی

تجربه پرورش اندام کاران
دسته بندی پرورش اندام کاران و ورزشکاران قدرتی (مبتدی، تفریحی، پیشرفت) بیشترین نقش در تعیین تعداد ست هایی که در یک جلسه تمریی انجام خواهد شد دارد همچنان که ورزشکار تجربه ای بیشتری کسب و سطح بالاتری از سازگاری را نسبت به تمرین های با وزنه پیدا نمود وی می تواند تعداد ست بیشتری جهت هر قسمت از بدن خود در یک جلسه تمرینی انجام دهد به عنوان نمونه، در حالی که یک فیتنس پیشرفته ممکن است جهت آمادگی و شرکت در مسابقه ۲۰ تا ۳۰ ست را برای هر دو یاسه گروه ماهیچه ای انجام دهد، یک ورزشکار تفریحی ممکن است همین گروه ماهیچه ای را تنها با ۱۵ یا ۲۰ ست تمرین دهد.

زمان استراحت

انرژی وسیله ای ارزشمند در تمرین های قدرتی و فیتنس است. نوع سیستم انرژی مورد استفاده در هر جلسه تمرینی بستگی به مرحله تمرینی (حجیم سازی در برابر استقامت ماهیچه ای) وزنه به کار برده شده و مدت زمان فعالیت دارد. تمرینهای شدید ممکن است که انرژی انباشته شده ورزشکار را تا آن اندازه تخلیه کند که هیچ گونه انرژی برای وی باقی نماند. به منظور به پایان رساندن جلسه تمرینی، ورزشکار بایستی بین هر است و به منظور جایگزینی انباشته های سوختی تخلیه شده قبل از انجام ست بعدی، استراحت نماید.

پرورش اندام کاران و ورزشکارانی که درگیر تمرینهای قدرتی هستند بایستی بدانند که استراحت و جایگزینی انرژی بین ست ها و جلسه های تمرینی به اندازه انجام خود تمرین مهم هستند. مقدار زمان اختصاص داده شده بین ست ها تا اندازه زیادی تعیین کننده منبع انرژی ای است که بایستی قبل از انجام ست بعدی جایگزین گردد. چنانچه ورزشکاری خواهان جلوگیری از فشارهای روانی و فیزیولوژیکی غیر یا بسته در خلال تمرین است، طراحی دقیق مرحله های زمانی استراحت بسیار مهم است.

زمان استراحت بین ست ها
عدم استراحت کافی بین ست ها موجب افزایش وابستگی به سیستم اسید لاکتیک جهت تولید انرژی می گردد. میزان جایگزینی ATP و کراتین فسفات انباشته شده در ماهیچه ها در بین ست ها بستگی به مدت زمان استراحت دارد. هرچه زمان استراحت کوتاه تر باشد ATP/CP کمتری بازسازی شده و در نتیجه انرژی کمتری جهت انجام ست بعدی در دسترس خواهد بود. چنانچه زمان استراحت خیلی کوتاه باشد، انرژی مورد نیاز جهت ست بعدی به وسیله سیستم اسید لاکتیک تأمین می گردد.

مشکلی که این سیستم انرژی به همراه دارد این است که همیشه موجب افزایش انباشتگی اسید لاکتیک درون ماهیچه ها گردیده، در نتیجه این امر موجب درد و خستگی و کاهش توانایی تمرینی فرد میگردد.
در هنگام استراحت، قلب بیشترین مقدار خون را به سمت ماهیچه های درگیر در حرکت تلمبه می نماید تا در خلال انجام کار، استراحت کوتاه مدت موجب کاهش مقدار خون دریافتی ماهیچه های درگیر شده، از این رو ورزشکار بدون تدارک سوخت و اکسیژن، انرژی کافی جهت انجام کامل جلسه تمرینی خود را نخواهد داشت. بنابراین، به جهت مقابله با انباشتگی بیش از اندازه اسید لاکتیک، نیاز به استراحت بیشتری است.

عوامل چندی بر مدت زمان مناسب استراحت بین ست ها اثرگذار هستند. این عوامل شامل موارد ذیل هستند:

  • ‌نوع قدرت مورد نظر
  • ‌سرعت انقباض
  • ‌سطح آمادگی بدنی ورزشکار تمرینی
  • ‌حجم باری که به کار برده میشود
  • ‌تعداد گروه های ماهیچه ای درگیر در خلال تمرین
  • ‌مقدار استراحت انجام شده بین روزهای تمرینی
  • ‌وزن ورزشکار(ورزشکاران سنگین وزن تر با ماهیچه های بیشتر معمولا با روند آهسته تری نسبت به ورزشکاران سبک وزن تر به حالت اولیه باز میگردند)

نکته هایی در مورد فاصله های زمانی استراحت:

  • ‌سی ثانیه استراحت تقریبا پنجاه درصد ATP/CP تخلیه شده را بازسازی میکند.
  • ‌در مدت سه تا پنج دقیقه یا بیشتر، تقریبا تمامی ATP/CP تخلیه شده بازسازی میگردد.
  • ‌بعد از یک فعالیت خسته کننده بسیار شدید، چهار دقیقه استراحت جهت دفع اسید لاکتیک ماهیچه ها و یا جایگزینی انباشته های گلیکوژنی ماهیچه کافی نیست. تمرینی

در ادامه مقاله مرتبط با تمپو(ضرب آهنگ اجرا) را از اینجا دنبال کنید.

نگارنده  و مترجم: احمدحیدری


برگرفته از کتاب تمرینات قدرتی تئودور بومپا