بررسی حرکت زیربغل سیم‌کش

زیربغل سیم‌کش

باور عمومی این است که اجرای حرکت زیر بغل سیم‌کش در حالت دست باز برای تمرین دادن ماهیچه لت (پشتی بزرگ) بهتر است. آیا این گونه هست؟

 

در پژوهشی که Anderson و همکاران او در سال ۲۰۱۴ با عنوان Effects of grip width on muscle strength & activation in the lat pull down در ژورنال پر آوازه J strength & conditioning  منتشر کردند، سه حالت زیر مقایسه شد:

? فاصله دست‌ها اندازه عرض شانه
? فاصله دست‌ها متوسط (۱٫۵ برابر عرض شانه)
? دست باز (دوبرابر عرض شانه)

نتیجه :با دستگاه الکترومایوگرافی (EMG) مشخص شد که در هر سه حالت هیچ تفاوتی در میزان درگیری ماهیچه لت وجود نداشت و در حالت فاصله دست‌ها متوسط درگیری ماهیچه دوسر بازویی بیشتر بود.

نکته تمرینی:مطالعات دیگر شامل Domark 2013 و Lusk 2010 این نکته مهم را بیان کردند که بدون توجه به فاصله دست‌ها، گرفتن میله در حالت دست از رو (کف دستها به جلو /پرونیشن) نسبت به حالت دست از زیر( کف دست‌ها به سمت خود / سوپینیشن) به درگیری و فشار بیشتری روی ماهیچه لت منجر می‌شود.

نکته مهم:با این وجود توصیه می‌شود هر هفته یا هر یک جلسه درمیان از ترکیبی از فاصله دست‌ها و نحوه گرفتن میله استفاده کنید.

✍منبع: مجله فیتلند

نگارنده: معصومه حسینی

 

 

کراسفیت ، فیت کراسفیت ، کراس فیت ، فیتنس ، تی آر ایکس ، تی ار ایکس ، TRX ، Crossfit ، Fitness ، سایت کراسفیت ، سایت فیت کراسفیت ، برنامه غذایی ورزشی ، برنامه ورزشی ، مربی کراسفیت، فروش لوازم ورزشی ، فروشگاه ورزشی ، فروشگاه فیت کراسفیت ، مشاوره ورزشی،احمد حیدری،ahmdheydari،حرکت زیر بغل سیمکش، زیر بغل سیم کش

عضلات تندانقباض و کندانقباض

عضلات تندانقباض و کندانقباض

 عضلات به چند دسته تقسیم میشوند؟ عضلات تندانقباض و کندانقباض کدامند؟ 

به عنوان یک تقسیم بندی کلی بر اساس ویژگی های انقباضی، می توان عضلات را به دو دسته ی تندانقباص و کندانقباض تقسیم بندی کرد. عضلات تندانقباض، انقباص و ریلکسیشن سریع تری نسبت به عضلات کندانقباض دارند. میزان درصد هر کدام از این عضلات در استعدادیابی و کارآمدی ورزشی و نوع برنامه تمرینی بسیار اهمیت دارد.
هیچ عضله ای در بدن، کاملا تند و کاملا کندانقباض نیست، بلکه درصد آن اهمیت دارد. تفاوت فردی در این درصدبندی ها وجود دارد و نمی توان را قطعی بیان کرد که چه درصدی از فلان عضله کند یا تندانقباض است.
در یک مطالعه ای که عضلات بالاتنه را مورد بررسی قرار داده، گزارش شده که عضله ی سینه ای بزرگ تندانقباض ترین عضله ی بالاتنه و پس از آن عضله ی جلوبازو و ساب اسکاپولاریس است.
حدود ۵۵ درصد عضله ی پشت بازو تندانقباض می باشد.
بر اساس گزارش این مطالعه، بخش قابل توجهی از عضلات بالاتنه به نسبت ۵۰_۵۰ تند و کندانقباض بودند. این عضلات شامل دلتوئید میانی و قدامی، لتیسیموس دُرسی، تِرِس ماینِر و تِرس مِیجِر، اینفرااسپیناتوس و سوپرااسپیناتوس می باشند.
تنها عضله ی بالاتنه در این مطالعه که فیبرهای عضلانی کندانقباض آن بالای ۵۰ درصد است، عضله ی دلتوئید خلفی بوده که ۵۶ درصد آن کندانقباض است.


نکته:روش استاندارد طلایی برای سنجش تند یا کندانقباض بودن عضله،بیوسی عضلانی ( برداشت مستقیم از بافت) می باشد. به دلیل تهاجمی و سخت بودن این روش، این مطالعات اندک بوده و با حجم نمونه ی کم انجام می شود.

نکته دوم:تفاوت جنسی میان تقسیم بندی درصد کند و تند انقباض بودن وجود ندارد و اساسا این مقوله، ارتباطی با زن یا مرد بودن ندارد.

 

نگارنده: معصومه حسینی

 منابع:

Plowman, sharon A., and Denise L. Smith. Exercies physiology for health fitness and performance. Lippincott Williams & Wilkins, 2013.
Srinivasan, R. C., et al. “Fiber type composition and maximum shortening velocity of muscles crossing the human shoulder. ” Clinical Anatomy: The official Journal of the American Association of Clinical Anatomists 20.2 (2007) : 144-149.

“با تشکر ویژه از استاد ارجمند دامون اشتری”