باور عمومی این است که اجرای حرکت زیر بغل سیمکش در حالت دست باز برای تمرین دادن ماهیچه لت (پشتی بزرگ) بهتر است. آیا این گونه هست؟
در پژوهشی که Anderson و همکاران او در سال ۲۰۱۴ با عنوان Effects of grip width on muscle strength & activation in the lat pull down در ژورنال پر آوازه J strength & conditioning منتشر کردند، سه حالت زیر مقایسه شد:
? فاصله دستها اندازه عرض شانه
? فاصله دستها متوسط (۱٫۵ برابر عرض شانه)
? دست باز (دوبرابر عرض شانه)
نتیجه :با دستگاه الکترومایوگرافی (EMG) مشخص شد که در هر سه حالت هیچ تفاوتی در میزان درگیری ماهیچه لت وجود نداشت و در حالت فاصله دستها متوسط درگیری ماهیچه دوسر بازویی بیشتر بود.
نکته تمرینی:مطالعات دیگر شامل Domark 2013 و Lusk 2010 این نکته مهم را بیان کردند که بدون توجه به فاصله دستها، گرفتن میله در حالت دست از رو (کف دستها به جلو /پرونیشن) نسبت به حالت دست از زیر( کف دستها به سمت خود / سوپینیشن) به درگیری و فشار بیشتری روی ماهیچه لت منجر می‌شود.
نکته مهم:با این وجود توصیه می‌شود هر هفته یا هر یک جلسه درمیان از ترکیبی از فاصله دستها و نحوه گرفتن میله استفاده کنید.
✍منبع: مجله فیتلند
نگارنده: معصومه حسینی
بدون دیدگاه، دیدگاه خود را در زیر اضافه کنید!